PERDIDO - JAZZ

JAZZ

Eric Vaarzon & MORÈL met het programma, COLORS “Who’s afraid of red, yellow and blue”.

Op zijn negentiende vertrekt Eric naar Spanje om daar de ziel, de ’duende’, van de flamenco te doorgronden. Hij treedt jarenlang avond aan avond op om de flamenco te doorgronden. Aansluitend studeert hij klassieke gitaar aan het Utrechts Conservatorium en is nu docent aan het Amsterdams conservatorium.

Dochter Eline kreeg de flamenco met de paplepel ingegoten. Alhoewel? „Een beetje, mijn moeder hield van pop en rock.” “Flamencopop”, noemt Eric Vaarzon Morel het genre dat ze nu brengen. ’Poppy flamenco’ is het volgens MORÈL. In ieder geval een eigen stijl waarin ruimte is voor de inbreng van beiden. Flamenco met soms een tikkie jazz en klassiek van hem en ’dark pop’ (popmuziek met een vleugje duisternis, denk aan Billie Eilish) en een tikkie flamenco van haar. „Plus nog mediterrane invloeden”, typeert ze haar muziekstijl. „In dark pop en wat meer duistere flamencostukken vind ik de emotie die ik in mijn stem wil uiten.”

Eric bespeelt de muziekpodia en theaters over de hele wereld van America tot India. Hieraan toegevoegd voor deze gelegenheid is de zeer talentvolle Manuel Vega die het flamencodans voetenwerk invult met zijn handen op de cajón (percussie kist). Gedrieën brengen zij het passievolle vuurwerk en de dramatiek van de flamenco in een nieuw jasje met pop en jazzinvloeden en een vleugje klassiek. Tijdens het concert zijn er altijd korte toelichtingen van Eric over de te spelen liederen en ritmes, ook een gedicht van Lorca en achtergronden over de Spaanse cultuur